Söyle Ne Oldu Bize ( Öteki Çocukların Hikayesi ) Şehrin Diğer Yarısının Öyküsü…
Dostum biliyorum üzgünsün, gözlerinde hüzün yer tutmuş ve ağlıyorsun zaman zaman kuytu köşelerde.
Ne umudun var gelecekten, ne bir beklentin.
Yarınsız yaşıyorsun biliyorum ama pes etmek bize yakışır mı söyle ?
Hani seninle oyunlar oynar, sokakları adımlar, komşu bahçelerinden meyve aşırırdık. Sonra oturur Ankaraya yüksekten bakar hayaller kurardık güzel günlere dair.
Söyle ne oldu bize.
Bu kadar çabukmu pes edecektik hayatın kahpeliğine.
İnsanlarının sömürüldüğü, emeğin hiçe sayıldığı bedenlerin sermaye olduğu bu dünyada hani bu düzene inat yaşayacaktık.
Söyle ne oldu bize.
Neden pes ettin söyle.
Yoksul düşlerimiz vardı ama o yüreğimiz zengindi bizim.
Belki yokluk büktü belimizi, Belki hayatın zorlukları belki de o yitip giden sevda..
Fakat yine de dik durdu başımız.
Onun için hadi kaldır başını dostum evet haklısın belki hayata yenik başladık, yoksulluk en yakın dostumuz oldu, ne sevdiğimizin teninin kokusunda bulduk baharı ne son verdik imkansızlıklara.
Utanılacak bir hatamız olmadı hiç. Bu yüzden hadi şimdi yine o yoklukların, o çaresizliklerin ve imkansızlıkların alayına söven gülümseyişinle bak güneşe.
Ve de ki ” Ne bu şehir pes ettirdi bana ne yitip giden sevgili ne umutlarımızı çalanlar. Evet ne derseniz deyin, ister kenar mahallenin çocuğu, ister şehrin diğer yarısı ister öteki çocuklar deyin.. Bilmediğiniz ve sizde olmayan bir şey var o da yürek. Ondan dolayı hadi şimdi çekin gidin düşlerimizden ışıltılı dünyanızda kandırın kendinizi… Biz yolumuza bakarız”
Ve söyle onlara korkaklar bir ömür yaşarlar ama adları hep korkaktır.
Güneş onların üzerine belki bizden daha fazla doğacak belki onlar ellerinden tutup çocuklarıyla gezecekler lakin bir fark olacak onlarla aramızda oda onlar onursuz bir zenginliği seçerken biz feda etsekte kendimizi ardımızdan kimse korkaktı kimse onursuzdu diyemeyecek.
Ve işte böyle bitecek bizim hikayemiz…
Serdar YILDIRIM