Sen Bilmiyordun (Sevgiliye Yazılmış Mektuplar ve Şiirler)
Sen bilmiyordun, kimse bilmiyordu, ben bilmiyordum.
İçim içimi yiyordu sensiz uyuduğum geceler sabahı bulmuyordu. Bir iki saat uyku ile ayakta durmaya çalışıyordum.
Zordu bir hayatı sensiz yaşamak, zordu sana hasret bir yüreği taşımak.
Sanıyordum ki sevmeyecektim bir daha, aşık olmayıp üzülmeyecektim, gözlerim yolları gözlemeyecek ti o yar gelecek diye…
Sonra sen çıktın karşıma söylediğim sözleri birer birer yuttum, yeniden aşık oldum, yeniden sevdim seni…
Zamansız yağan bir yağmur gibi yağdın yüreğime…
İşte şimdi oldu artık bende mutlu olacağım, yüzüm gülecek ve yeni güne gülümseyerek merhaba diyeceğim diyordum…
Lakin bir yaz yağmuru gibi yazdığın yüreğimi Ağustos sıcağı gibi yakarak çektin ve gittin…
Çektin gittin anladım ama neden yaktığın bu yüreğin küllerini savurdun ki mevsimsiz rüzgarlara…
Bak şimdi ne kadar sessiz, ne kadar sensizim…
O çok konuşan ben konuşmuyorum yokluğunda…
Soruyorlar bazen neden bu sessizlik, neyin derdindesin, yas mı tutuyorsun diyorlar..
Evet sevgili sen gittikten karalar bağladı yüreğim ve ben gülmedim hiç…
Ve hep gelişine dair düşlerim oldu…
Gelmeyeceğini biliyordum ama yine de bekledim..
Olur da çıkar gelirsin diye tüm beyazlarımı sana sakladım…
Sen gelmemeye ben beklemeye devam ettim.
Şimdi diyeceksin ki benim öncekilerden ne farkım vardı…
Bunu sana ben anlatamam sende anlayamazsın.
Anlayacak olsan şu an aynı iklimin havasını soluyup aynı saatlerde güneşin doğuşunu birlikte izlerdik…
Ama nasip değilmiş olmadı…
Canın sağolsun..
Olsa da olmasa da ben seni sevmeye ve beklemeye devam edeceğim…
Bir gün sen ben değil biz olabilmek dileğiyle..
İyi bak kendine..
Serdar YILDIRIM