Kıymet Bilmiyorsun
Geçen gecem…
Beynimde uğultular var bu gecede, gözüm kararıyor
titriyorum
yerli yersiz dolan gözlerimle
ıslanıyor yanaklarım
o yüzden geceleri yazıyorum sana
kimse görmesin…
ellerim zangır zangır titriyor kalemi tutmakta zorlanıyorum…
sen yoksun ya
masamda artık resmin de yok
yerinde bir kül tablası duruyor
test kitaplarım bir köşede sessiz sessiz bakıyorlar belki de acıyorlardır bana
çaresizliğime …
ve şiir defterim
arasın da sana alıp veremediğim güller var
her gece teker teker kontrol ediyorum
– aman- bişey olmasın…
sen seversin gülleri
arada küller düşüyor deftere sigaramdan
defterim benden şikayetçi ;
KIYMET BİLMİYORSUN !
…diyor
Bu aralar biraz da kendimde arıyorum hataları
inanmayacaksın
sen !
diyeceksin
HADİ CANIM…
benimse içim gidecek öylesine söylediğini bilsem de…
hani kızardın ya ;
”erkenden uyuyorsun” derdin
konuşamıyoruz …
bende ne yapayım derdim uyku tutuyor
istemeden…
sen gittikten sonra gece geç saatlere kadar
oturuyorum
gözlerim yorgun
gözlerim dalgın
nereye baksam seni görüyorum…
öyle saatlerce
tek kelime etmeden
uyku tutmuyor
Ağırıma gidiyor senin beni düşünmeden uyuduğunu bilmek
ışıkları hep açık odamın, karanlık boğuyor
nefes alamıyorum
Behzat DOĞANAY