Ve Hakkını Verdik Sevdanın
Eski bir defterin sararmış yapraklarına gizlenmişti bizim öykümüz. Satırlar arasında anlatılan bir aşkın ulaşılmazlığı ve imkansızlığını tamamlıyordu resmin.
Elime aldığımda hüzün kokuyordu, aşk kokuyordu, özlem kokuyordu resmin..
Bana bakıyor gibiydi gözlerin kavuşamamamın elemli hüznüyle….
Ve gitmek istemiyorum yanından diyordun o lal olmuş dilinin suskunluğunda haykırıyordun.
Biliyorum beni seviyordun, bende seni..
Fakat şunu da biliyordum ki sana dokunamamak, seninle bir nüfus kütüğünde aynı soy ismi taşıyamamak acıtıyordu canımı, acıtıyordu canını.
Lakin yine de kopmuş gibi yapsakta, ayrılmış rolünü oynasakta biz hiç bir zaman ayrılamayacak, kopamayacaktık…
Neden mi… ?
Biz gerçekten seviyorduk be yüreğim….
Ve hakkını veriyorduk sevmenin sonu acı, soru ayrılıkta olsa…
Şu an yanımda olmasan da sen hep yüreğimdesin ve yüreğimsin…
Sen aklımdasın ve düşlerimdesin hüzün kokulu yarim…
Bir zaman diliminde görüşene kadar kendine iyi bak…
Serdar YILDIRIM