İşte Bu Bizim Öykümüzdü. Ama O Hiç Okuyamadı… Belki Yıllar sonra Bir gün Okuyacaktı ama o zaman o başka bir yürekte sevda olacaktı belkide..
Unutmaya başlamıştım uyku denen şeyin varlığını..Geceleri yıldızlara bakıyordum ve dalıp gidiyordum…Bir garip olmuştum seni gördüğümden beri..Ürkek bakışlım ilk kez birini çok özlüyordum… O sendin biliyormusun….Ve bir gün yine karşıma çıktın…İşte bu dedim. Aradığım fırsat çıkmıştı karşıma, merhaba diyecektim ama diyemedimki…..Dilim tutuldu, kelimeler hapsoldu dudaklarımın arasına… Offff dedim ne kadar da korkakmışım ben. Sana bir kelime diyecektim, ama diyemedim. Bir sonraki gün ve sonrası kendimi olmuyor du söyleyemiyordum…Yüreğimden, beynime ve bedenimin her zerresine işlemiştin ama bir türlü sana söyleyemiyordum duygularımı…
Ve bir gün kağıda kaleme döktüm yüreğimden dökülenleri…Karşına çıktığımda sadece elimdeki kağıdı verebildim sana..O an titredi elim ve dayanamadım, kaçtım….Arkama bakamadım bu sefer. Hayır diyecektin belki. Gücüm yetmedi yığıldım bir köşe başına….Günler cevabını beklemekle geçti…Bilmediğim bir numaradan gelen telefonla irkildim bir ikindi vakti…Sendin arayan..
Serdar: Merhaba beni arayacağını hiç sanmıyordum…
Berfin: Evet bende arayacağımı sanmıyordum ama nedendir bilmem aradım….
Serdar: Sana yazdıklarım için bana kızdınmı bilmiyorum ama gücüm olsa onları yüzüne karşı söylemek isterdim….Ama söyleyemedim…
Berfin: Sana evet diyemiyorum ama sana hayırda demeyeceğim….
Serdar:Sen bilirsin ben hayatımda kimseye ikinci defa benimle olmasını söylemedim ve sanada söylemeyeceğim dedim..
Ve telefonu kapattım. Kapattım ama canım öyle yandıki içim öyle acıdıki…İlk kez sevmiştim yüreğimden, kendime bile itiraf edemiyordum ama ben çok sevmiştim….Böyle bir cevap ölümlerin en acısıydı yüreğim için. Telefonu kapattım ama duvara attığım yumrukları sayamamıştım o gün……
Serdar YILDIRIM
Yazının devamı çok yakında geliyor…Tabi Okuyanlar için geçerli..