Sonu Baştan Belli Bir Yaşam Öyküsü ( Kısa Hayat Hikayeleri )
Serdar Yıldırım Yazıları
Öylesine bir durum bu aslında bildiğimiz, yaşadığımız ama söylemeye çekindiğimiz.
Sığındığımız bir maskenin ardında çizdiğimiz o mutlu insan portresine gizledik bir çok şeyi.
Ben sen gibi sen ben gibiydin.
Anlatmaya başlasam inan ki kelimelerin yetersiz kalacağı bir durum bu.
Sende kendimi bulmuştum.
Hayata karşı duran, ben yenilmedim pes etmedim diyen o bakışların ardında gizlenmiş olan kalabalıklar içinde yalnız kalmış bir yürekti taşıdığımız.
Aynı kaderi yaşıyor gibiydik sen ve ben…
Sevmeyi özlemiş sevilmeye hasret kalmış bir özlem tufanında savrulup gidiyorduk.
Hani bana demiştin ya beni anlat diye.
Kızma bana çünkü ben seni anlatamadım.
Şimdi diyeceksin ki neden anlatmıyorsun ben nasıl biriyim diyeceksin.
Aslında sen ben ben ise sen gibiydik…
Aynı kaderi yaşayan iki beden, iki yürek…..
Bize biçilmiş o mutlu insan insan rolünü oynuyorduk.
Gülümseyerek bakan gözlerin ardında gizli hüzünlerimiz vardı.
Ve yaşamayı istiyorduk normal insanlar gibi.
Sevmek, Sevilmek doyasıya gülmek bende yaşıyorum demek istiyorduk..
Ama olmadı be dostum….
Ne sen yaşıyorsun şimdi yüreğinin doğrultusunda ne de ben…
Biliyorum moralin bozulacak belki, kızacaksın bana ama ben seni değil bizi anlattım.
Ve bizim gibi onlara biçilen rolü hakkıyla yerine getirmeye çalışan diğerlerini…
İşte bu hikaye bu kadar dostum….
Sonu baştan belli bir yaşam öyküsü….
Serdar YILDIRIM