Bir Asi Rüyanın Kahramanıydık ( Sevgiliye Ayrılık Mektupları ) Serdar YILDIRIM
Bir asi rüyanın kahramanıydık ve yasaktı sevmek. Sen bana, ben sana uzak düşler kuruyorduk. Sen mahallenin iyi kızı bense kötü çocuktum. Hani derler ya aramızda dağlar var diye öyleydik işte ikimiz. Aynı güneş üzerimize doğuyordu ama birimizin yüzü gülüyor diğerimiz ise hep hüzünle bakıyorduk hayata.
Ve sen uzaktan ve sen sevildiğini bilmeden yaşıyordun. Zaten hiç sana seni sevdiğimi söyleyecek cesaretim olmadı. Bazen yoldan geçerdin ve ben sanki bir işim var gibi yapıp çıkardım gecekondu düşlerimi yitirdiğim evimin kapısına.
Seni görüp kaçamak bir bakış atardım sana. Ama bakışlarım kaçamak olmaktan öteye hiç geçemedi. Oysa gözlerinin içinde doyasıya bakıp seni seviyorum demeyi öyle istedim ki sevgili. Seni yaşayamamanın, seninle sonsuz olamamanın verdiği hüzünle buna da nasip değilmiş dedim.
Ve hep senin arkandan baktım, fakat bir gün sende şaşırtıp beni geri dönüp bana baktığında acaba seviyor mu dedim, dedim demesine ama yanına yaklaşmaya hiç cesaret edemedim.
İçimde kaldı sana dair tüm yaşanılmamışlıklar tıpkı elini hiç tutamayışım ve gözlerine bir kez olsun çekinmeden bakamayışım gibi.
Ve bir gün yolda gözlerimin içine bakarak bana hiç sevmedin mi beni diye soruşuna kadar seninde beni sevdiğini anlamayacak kadar cahilmişim sevgili. Belki bu cahillik senin beni sevebilme ihtimalini bile düşleyemememden olsa gerek. Evet bana beni sevmedin mi söyle, bak şimdi gidiyorum dediğinde şaşırmıştım. Başın önüne düştü ve yürüdükçe geriye döndün defalarca ama anlayamamıştım beni sevdiğini ve ellerimin arasından kayıp gittiğini.
Cesaret edememiştim seninle bir kez olsun konuşmaya ama ben seni çok seviyordum ve çok sevecektim.
Ve bende bir gün daha kalmayacaktım senin bırakıp gittiğin şehrin sokaklarında..
Bıraktım ve gittim gecekondu düşlerimin başkentinde aşkı, sevdayı ve gülümseyişimi…
Bir daha sevmedim, sevemedim kimseyi ve sadece seni yaşadım sen hiç bilmesen de ..
Serdar YILDIRIM