Tozlu rafın arkasına düşmüş bir kitaptan öğrendim aşkı…
Adı Gülbeyazı..
Sararmış sayfaları öyle bin anda okumak mümkünmü sence..
Satır aralarında öyle iyi tertemiz bir sen varsınki, sen bile aşık olursun sana..
Zaten okudukça satırları kelimeler kazındıkça belleğime sana olan merak arttı günden güne..
Kimdi bu Gülbeyazı Merak ettim..
Onu bu kadar ulaşılmaz onu bu kadar harikulade onu bu kadar güzel ötesi güzel iyi ötesi iyi kılan neydi..
Neden bu kadar güzel bir hikaye raflara mahkum edilmişti Merak ediyordum.
Çok zaman aradım kimdi bunu yazan..
Yaşıyormuşdu neredeydi ve ne yapardı..
Ve bir gün buldum onu..
Eski zaman öykülerindeki gibi bir kahvesinde tahta sandayesinde oturmuş uzaklara bakıyordur…
Sanki burada değil başka bir dünyada yaşıyordu…
Yanındaydım ama farketmiyordu beni…
Seslendim ismi ile duymuyordu..
Yok çare konuşmayacak derken birden dudaklarımdan çıktı “Gülbeyazı…”
İrkildi elinde tuttuğu boş çay bardağı avuçlarından kayıp yere düştü..
Paramparça olmuştu bardak..
Sanki birazdan anlatılacak yaşam öyküsünün parçalanmışlığını anlatmak için kırılmıştı.
Ela gözlerden süzülen yaşlar anlatıyordu Gülbeyazını..
Bir çocuktu sanki karşımda oturan..
O kadar heyacan doluyduki onu anlatırken yaşıyordu sanki..
İlk ve son aşkı onda tatmış..
Tesadüfen tanışıp arkadaş olmuşlar..
Gün geçtikçe arkadaşlık aşka, aşk tuttuya dönüşmüş,,
Adı Gülmüş Sevdanın Rengiyse Beyaz..
Ve bir gün uzaklara gitmiş sevdiği..
Mektuplar yazılır olmuş kalemden damlayan gözyaşlarıyla..
Azalacağına sevda arttıkça artmış..
Bir gün mektup gelmemiş sonra diğer gün, ve sonraki günlerdende beklenenden haber gelmez olmuş..
Yürek yol olmuş sevdiğine koşmuş…
Gitmiş ona..
Ama yokmuş artık Gül Beyazı..
Son mektupda dayanamamış yüreği ayrılığa..
Elinde kalemi mektusun satırlarına yazarken”artık sensiz olmuyor yaşayamıyorum gel artık boğuluyorum, nefessiz kalıyorum sensiz buralarda Gel ne olur” olmuş..
Ve Sonunda mektubun Seni seviyorum yazıp sonsuz olmuş…
Gül Beyazından hiç ayrılmamış o günden bu yana..
Sadece onu yaşamış o uzak şehirde..
Sonraları sen geldin aklıma..
Sensiz kalmak sensiz kalabileceğimi düşünmek ölümden beter ölüm getirdi bana..
Sen de benim Gül Beyazımsın
Beni sensiz Bırakma Olurmu..
Serdar YILDIRIM
Related Posts
Uzaktan Sevdim
Uzaktan Sevdim (Uzaktaki Sevgiliye Şiirler – Mektuplar) Uzaktaki Sevgiliye, Platonik Aşka Mektuplar , Aşk Şiirleri ve sözlerini sitemde bulmaya devam edeceksiniz… Kokuna Hasret Ben onu uzaktan sevdim. Ne elini tutabildim […]
Her şey Dünde Kaldı
En Güzel Ayrılık Şiirleri ve Ayrılık Mektuplarımı Paylaşmaya Devam ediyorum. Her Şeyim Dünde Kaldı Dünde kaldı gözlerimin ışıltısı, mutluluğum ve yarına dair tüm güzel düşlerim. Aşkı ve sevdayı dünde bıraktım. […]
İyilik senle olsun. (Nasihat Şiirleri)
İyilik senle olsun. (Nasihat Şiirleri) Bazen Bir kaç satırda kısa bir şiirde veya Sözde Nasihat Etmek ister insan.. İşte o duruma kısa bir örnek verebilecek şiirim. İyi Ol İyi Yaşa […]
Kandırdım Kendimi (Sitem Yüklü Şiirler )
Kandırdım Kendimi (Sitem Yüklü Şiirler ) Sevgiliye Sitem Şiirleri ve Yazılarına Örnek Olabilir mi Ne Dersiniz ? Kendi Masallarımda Kandırdım Kendimi Geçip gitti işte bir ömür yüzümde sahte gülücükler dilimde […]